پلک سوم شب

شعر وادبیات

پلک سوم شب

شعر وادبیات

بانو

دلم را برآشفتی بانو !

 چندانکه برگ٬برگ به هوا شد  

گذرگاه بی تویی تنگ است همچو کوچه های سرنوشت 

 من رد می شوم دل - گیر٬ می کند - بانو!  

زیر سایه ء کدام سپیدار آرمیده ای.  

که بیایم دم بگیرم  

- هی نفس بکشم و رها شوم!  

 دلت را برآشوبم چندانکه برگ برگ به هوا شود!  

 

 

 

 

.

اگر نه شب...

     

 

قلب تو

    - سرزمینی که جانم درتو آرامیده ا ست! -

     خونین معبدی ست     

     این حواری سپید جامه را

 

     قلب تو

     ماه  سرخ

     که برکهکشان سیمخارکشیده شد

           - درحضور روشن ستاره گان -

    آه ٬

    اگر نه شب ٬

    این شرم به کجا ریخته بودیم ؟ 

   آه ٬ 

   اگر نه شب ...  

      تـبِّّـت یدا ابی لهب و تب *