...

  به گیسوت گفتم :

  به بیچاره گیها م - اندیشه کن .

  پریشید وحرفم پس گوش کرد! -

  به چشم تو گفتم :

  ازان شعله

  مشت به خاکسترم بخش

 - که تاریک وسردم -

  به تندی پلک زد؛ خاموش کرد! -

   من وبی تویی

-                            -هردو- گرد امدیم

-                             وباهم -غریبانه - بگریسیتم!

                     .      چومهتاب خسته ی نیمه شب

  چه دلتنگ رد میشود -این مسافر-

  که داغ تواش  خانه بردوش  کرد !